Walentynki i trzecia deklinacja

Dzisiaj walentynki, a więc doskonały powód, żeby przyjrzeć się nieco słowu „miłość”. Pod względem gramatycznym oczywiście 😉

„Miłość” to po rosyjsku любо́вь. To rzeczownik rodzaju żeńskiego, który odmienia się według deklinacji trzeciej i charakterystyczny jest dla niego miękki znak w mianowniku (rzeczowniki w rodzaju żeńskim odmieniają się też według deklinacji pierwszej, ale tam mamy końcówki -a jak w wyrazie ма́ма czy -я jak w wyrazie дя́дя).

Do grupy razem z miłością należą też ночь, мышь, пло́щадь (plac) czy ло́шадь (koń).

„Miłość” – odmiana przez przypadki

Przyjrzyjmy się odmianie słowa любо́вь:

przypadekl.poj.l.mng.
mianownik (кто, что?)любо́вьлюбви́
dopełniacz (кого, чего?)любви́любве́й [1]
celownik (кому, чему?)любви́любвя́м
biernik (кого, что?)любо́вьлюбви́
narzędnik (кем, чем?)любо́вью [2]любвя́ми
miejscownik (о ком, чём?)любви́любвя́х

Co tu może sprawiać trudność?

  • na pewno dopełniacz liczby mnogiej [1] zgodnie ze starą sprawdzoną zasadą, że ten przypadek zawsze sprawia problemy
  • narzędnik liczby pojedynczej – z moich obserwacji wynika, że jest mało intuicyjny i zanim się do niego przywyknie i zapamięta, zawsze ta forma wywołuje pewne zdziwienie (zwłaszcza ten znak miękki!)

Kilka przykładów

Poniżej parę zdań „z miłością”, żeby oswoić formę narzędnika w liczbie pojedynczej:

  • Он посмотре́л на неё с любо́вью (Popatrzył na nią z miłością)
  • Она́ была́ любо́вью мое́й жи́зни (Ona była miłością mojego życia)
  • Ты когда́-нибудь встре́тился с тако́й огро́мной любо́вью? (Czy spotkałeś się kiedyś z tak ogromną miłością?)

Obraz Jill Wellington z Pixabay