Dzisiaj walentynki, a więc doskonały powód, żeby przyjrzeć się nieco słowu „miłość”. Pod względem gramatycznym oczywiście 😉
„Miłość” to po rosyjsku любо́вь. To rzeczownik rodzaju żeńskiego, który odmienia się według deklinacji trzeciej i charakterystyczny jest dla niego miękki znak w mianowniku (rzeczowniki w rodzaju żeńskim odmieniają się też według deklinacji pierwszej, ale tam mamy końcówki -a jak w wyrazie ма́ма czy -я jak w wyrazie дя́дя).
Do grupy razem z miłością należą też ночь, мышь, пло́щадь (plac) czy ло́шадь (koń).
„Miłość” – odmiana przez przypadki
Przyjrzyjmy się odmianie słowa любо́вь:
| przypadek | l.poj. | l.mng. |
|---|---|---|
| mianownik (кто, что?) | любо́вь | любви́ |
| dopełniacz (кого, чего?) | любви́ | любве́й [1] |
| celownik (кому, чему?) | любви́ | любвя́м |
| biernik (кого, что?) | любо́вь | любви́ |
| narzędnik (кем, чем?) | любо́вью [2] | любвя́ми |
| miejscownik (о ком, чём?) | любви́ | любвя́х |
Co tu może sprawiać trudność?
- na pewno dopełniacz liczby mnogiej [1] zgodnie ze starą sprawdzoną zasadą, że ten przypadek zawsze sprawia problemy
- narzędnik liczby pojedynczej – z moich obserwacji wynika, że jest mało intuicyjny i zanim się do niego przywyknie i zapamięta, zawsze ta forma wywołuje pewne zdziwienie (zwłaszcza ten znak miękki!)
Kilka przykładów
Poniżej parę zdań „z miłością”, żeby oswoić formę narzędnika w liczbie pojedynczej:
- Он посмотре́л на неё с любо́вью (Popatrzył na nią z miłością)
- Она́ была́ любо́вью мое́й жи́зни (Ona była miłością mojego życia)
- Ты когда́-нибудь встре́тился с тако́й огро́мной любо́вью? (Czy spotkałeś się kiedyś z tak ogromną miłością?)
Obraz Jill Wellington z Pixabay
