Jakiś czas temu bliżej zapoznaliśmy się ze znakiem twardym w języku rosyjskim. Teraz przyszła kolej na jego częściej spotykanego krewniaka – znak miękki.
Miękki znak – podstawowe informacje
Jest 30. z kolei znakiem w alfabecie rosyjskim i, podobnie jak w przypadku znaku twardego, nie posiada własnego brzmienia. Dopiero w połączeniu z innymi literami jesteśmy w stanie go wymówić i usłyszeć.
Miękki znak pełni trzy funkcje:
#1 Funkcja zmiękczająca
Zmiękcza spółgłoskę, po której występuje, np. ско́лько [skol’ko] – ile, янва́рь [janwar’] – styczeń.
#2 Funkcja gramatyczna
Jego obecność wynika z zasad pisowni języka rosyjskiego, np.
- znajduje się na końcu bezokoliczników, np. чита́ть [czitat’] – czytać, писа́ть [pisat’] – pisać;
- znajduje się na końcu drugiej osoby liczby pojedynczej czasownika, np. чита́ешь [czitajesz – „sz” nie wymawiamy miękko, ponieważ jest twarde] – czytasz, пи́шешь [piszesz] – piszesz;
- znajduje się na końcu rzeczowników rodzaju żeńskiego, należących do trzeciej deklinacji, np. ночь [nocz’] – noc, площадь [plosz’ad’] – plac.
#3 Funkcja rozdzielająca
Wpływa na wymowę spółgłosek jotowanych – е, я, ё i ю – zupełnie tak samo jak znak twardy. Dokładny opis znajdziecie w poniższym wpisie:
Przykładami słów, w których znak miękki pełni funkcję rozdzielającą, są: семья́ [siem’ja] – rodzina, друзья́ [druz’ja] – przyjaciele, карье́ра [kar’jera] – kariera.
Inne przykłady występowania znaku miękkiego – liczebniki
Znak miękki występuje również w liczebnikach:
- na końcu – od 5 (пять – p’at’) do 20 (два́дцать – dwadcat’) i w 30 (три́дцать – tridcat’);
- w środku – od 50 (пятьдеся́т – p’at’d’es’at) do 80 (во́семьдесят – wos’em’d’es’at) i od 500 (пятьсо́т – p’at’sot) do 900 (девятьсо́т – d’ew’at’sot).
