Wiem, że na samo hasło „interpunkcja” (ros. пунктуация) w większości dostajemy gęsiej skórki. Ledwo się jako tako nauczyliśmy, gdzie wstawiać te wszystkie przecinki i średniki w języku polskim, a tu pojawia się kolejny system i to jeszcze w innej mowie. Ale spróbujmy wziąć byka za rogi.

.

Spytacie pewnie, jak sama oceniam swoją znajomość interpunkcji. Przyznam szczerze, że całkiem nieźle, ale równocześnie uczciwie Wam powiem, że w wielu przypadkach nie będę w stanie podać Wam gramatycznego uzasadnienia, dlaczego zastosowałam konkretny znak w danym miejscu, choć wiem, że on tam powinien być (i często nie mija się to z prawdą).

Myślę, że jest to efekt czytania książek w masowych ilościach – dzięki temu, w sposób nawet nieuświadomiony, uczymy się nowych słów, konstrukcji zdaniowych czy właśnie poprawnej interpunkcji czy ortografii – a także uzupełniania na bieżąco wiedzy w przypadku problemów z konkretnymi przykładami.

Jeśli chodzi o źródła internetowe, to w przypadku języka polskiego zazwyczaj korzystam z Poradni Językowej PWN, a w przypadku rosyjskiego –  serwisu Textologia.

.

To drugie źródło zawiera wiedzę dość specjalistyczną, więc żeby się nie zniechęcić do tematu, warto skorzystać z mniej szczegółowych zasobów, zawierających najważniejsze zasady rządzące się rosyjską interpunkcją. Ciekawą propozycją jest serwis edukacyjny „Русский на 5”, w którym m.in. przedstawiono tę tematykę dla uczniów klas 5-11 (wiek: 11-18 lat): russkiy-na-5.ru/sections/punctuation.

Oprócz tego zachęcam Was do skorzystania z krótkiej prezentacji, którą dla Was przygotowałam, zawierającą kilka wybranych zasad interpunkcyjnych:

.

.

Znajduje się tam również trochę przykładów, więc w ramach ćwiczeń możecie spróbować utworzyć analogiczne przykłady.

Tradycyjnie zachęcam Was również do odwiedzania zakładki Materiały językowe.
.