Minął kolejny rok pełen dobrych i złych chwil, wielu wyzwań, sukcesów i porażek – pełne spektrum! Zapraszam Was do kolejnego corocznego podsumowania działalności mojego bloga.
Statystyki bloga i najczęściej czytane wpisy
Tradycyjnie zaczynamy od cyferek. Pod tym względem był to zdecydowanie gorszy rok w porównaniu do poprzedniego:
Powód jest prosty – wojna w Ukrainie i potępienie działań Rosji na arenie międzynarodowej znacząco odbiły się na zainteresowaniu nauką języka rosyjskiego. Nie ukrywam, że w związku z tym również moja aktywność blogerska była niższa w roku ubiegłym (swoje stanowisko przedstawiłam we wpisach: Parę słów o bieżącej sytuacji i Dlaczego warto się uczyć języka rosyjskiego? cz. 2). Tym bardziej dziękuję Czytelnikom, którzy zdecydowali się nadal śledzić mój projekt Dagatlumaczy.pl.
W 2022 na blogu ukazało się zaledwie 16 wpisów (w 2021 było to 25), a wśród pięciu najbardziej popularnych artykułów znalazły się:
- Przekleństwa po rosyjsku
- Dlaczego Polacy to „pszeki”?
- Polska cyrylica – co to takiego?
- Alfabet rosyjski i ćwiczenia
- W tydzień nauczę się cyrylicy
Kanały promocji
- Dagatlumaczy – z pasją o języku rosyjskim na Facebooku (2824 obserwujących)
- Dagatlumaczy.pl na Twitterze (141 obserwujących) – profil jest aktualizowany sporadycznie
- Newsletter (420 subskrybentów)
Kwestie zawodowe
Nadal jestem pracownikiem Instytutu Geofizyki PAN w Warszawie, gdzie zajmuję się komunikacją naukową, a także promocją wiedzy o rejonach polarnych. Aktualnie pracuję nad kolejną książką – tym razem jest to pisana we współautorstwie z Katarzyną Dąbkowską biografia Henryka Arctowskiego – a także nad filmem dokumentalnym „Polarniczki”, którego reżyserem jest Kuba Witek.
W ramach bloga zajmuję się:
- nauczaniem języka rosyjskiego online (więcej informacji znajdziecie w zakładce Oferta)
- tłumaczeniami w parze PL-RU
W 2021 roku ukończyłam polsko-rosyjską szkołę przekładu „Słowa na słowa”, prowadzoną przez Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia w Warszawie (obecnie, ze względu na sytuację polityczną, zostało przemianowane na Centrum Dialogu im. Juliusza Mieroszewskiego). Informację o tym projekcie znajdziecie we wpisie „Słowa na słowa” – polsko-rosyjska szkoła przekładu. Niestety nie jestem w stanie powiedzieć, kiedy i czy w ogóle tłumaczenie powieści w opowiadaniach Aleksieja Motorowa, nad którym pracowaliśmy prawie przez rok, ukaże się w języku polskim…
Postanowienia noworoczne
Ehhhh 🙂
Na listę do realizacji w 2022 roku wpisałam:
- Odświeżenie swoich zdjęć na blogu i w mediach społecznościowych,
- Ukończenie z dobrym efektem wspomnianej szkoły dla tłumaczy (w jej ramach wykonujemy tłumaczenia, które następnie zostaną opublikowane w formie antologii),
- Rozpoczęcie długo odkładanej przygody z tłumaczeniami literackimi.
Ad 1 Nie udało się, ale nic straconego – przepisuję na obecny rok 🙂
Ad 2 TAK! Czuję ogromną satysfakcję i wdzięczność, że miałam możliwość wziąć udział w tym projekcie.
Ad 3 Zawieszone w czasie i przestrzeni ze względu na obecną sytuację polityczną… Ale jeśli cokolwiek się odmieni, na tę chwilę bardzo bym chciała przetłumaczyć Жены полярников. Сборник биографических очерков na język polski.
W kolejnym, 2023 roku (oprócz wspomnianych zdjęć…), chciałabym:
- Ukończyć biografię Henryka Arctowskiego,
- Sprawdzić czy i na ile będzie możliwość wydania mojej poprzedniej książki – Polarniczki. Zdobywczynie podbiegunowego świata – w języku angielskim,
- Nie tracić z oczy pomysłu na tłumaczenie literatury rosyjskojęzycznej.
Życzę Wam dużo zdrowia i dobra w nowym roku!
Obraz Gerd Altmann z Pixabay
