Czyli dość wygodna struktura, jeśli chcemy, żeby coś zostało zrobione, a niekoniecznie sami się do tego palimy. To oczywiście żartobliwe podejście do tematu, bo tego typu formy stosujemy w różnych sytuacjach. I są bardzo przydatne.
Ta część mowy, a przynajmniej jej wybrane przykłady, nieustannie mnie radują, więc postanowiłam poświęcić im osobny wpis. A zwłaszcza tej grupie, która po zestawieniu z polskimi odpowiednikami, wyraźnie się różni pod pewnym względem.
Oj, i to bardzo! I rzecz wcale nie w tym, że te czasowniki naturalnie są ze sobą powiązane. To nasz mózg podczas uczenia się w rozpaczliwym poszukiwaniu analogii tworzy czasem pary, które wcale nam nie pomagają w zapamiętywaniu.
Ten wpis pewnie dla części z Was wcale nie będzie ani „nieoczywisty”, ani zaskakujący. A dla mnie tak, bo, jak zawsze podkreślam, uczę innych głównie dlatego, żeby samej się czegoś nauczyć. A moi uczniowie są dla mnie nieustającą inspiracją i zachętą do językowych poszukiwań.
„Dago, jaki podręcznik do nauki rosyjskiego polecasz?” – często mnie pytacie, a ja staram się Wam coś mądrego i użytecznego odpowiedzieć. Dlatego też postanowiłam te nasze wspólne poszukiwania nieco usprawnić i – nie, nie, to nie będzie gotowa odpowiedź a inspiracja – sięgnąć po kilka wybranych podręczników, z których korzystam na co dzień. A nuż […]
Jakiś czas temu bliżej zapoznaliśmy się ze znakiem twardym w języku rosyjskim. Teraz przyszła kolej na jego częściej spotykanego krewniaka – znak miękki.