Dzisiaj będzie o celowniku (ros. да́тельный паде́ж) – przypadku, który odpowiada na pytanie „komu, czemu” (кому́, чему́?) i pomaga określić nakierowanie jakiegoś działania na istotę lub przedmiot.
Czasowniki łączące się z celownikiem
W języku rosyjskim i polskim są czasowniki, które jednakowo współpracują z celownikiem:
- подари́ть подру́ге цве́ты – dać koleżance kwiaty
- аплоди́ровать арти́стам – bić brawo artystom
- ве́рить роди́телям – wierzyć rodzicom
Ale są też i takie czasowniki w języku rosyjskim łączące się z celownikiem, które nie korespondują z ich polskimi odpowiednikami (i przestaje być tak pięknie jak na obrazku z kotkiem):
- звони́ть сестре́ – dzwonić do siostry
- учи́ться ру́сскому языку́ – uczyć się języka rosyjskiego
- улыба́ться сосе́дке – uśmiechać się do sąsiadki
Konstrukcje z przyimkiem по
A teraz dla odmiany dobra wiadomość – wspomniany zaimek ZAWSZE łączy się z celownikiem. Stosujemy go w różnych konstrukcjach, np.:
- занима́ться по уче́бнику – uczyć się z podręcznika
- заня́тия по матема́тике – zajęcia z matematyki
- по́лзать по по́лу – pełzać po podłodze
- ошиби́ться по рассе́янности – popełnić błąd z powodu roztrzepania
Gdzie jest haczyk?
Ano jest i czasem łapią się na niego Polacy uczący się rosyjskiego. Dotyczy liczby mnogiej. Popatrzmy na przykłady:
- ходи́ть по у́лицам – chodzić po ulicach
- гуля́ть по алле́ям – spacerować po alejach
Wam też się to myli? 😉
Na dokładkę zapraszam do powtórki wpisu o (nie)istniejącym przypadku:
Spodobał Ci się ten wpis?
