I tak doszliśmy do końca naszego cyklu „10 zapożyczeń”. W poprzednich wpisach poznaliście słówka z języka polskiego, angielskiego, francuskiego i włoskiego, które na dobre zadomowiły się w języku rosyjskim, a dzisiaj przyszła kolej na języki turkijskie.
Grupa języków tureckich albo turkijskich (obie nazwy są używane, choć ta druga częściej) jest reprezentowana przez dość liczną grupę ich użytkowników (ok. 140 mln) zamieszkujących m.in. Rosję, Chiny, Uzbekistan, Turkmenistan czy Kazachstan.
Zapożyczenia z języków turkijskich to po rosyjsku тюркизмы. Do tej grupy zaliczamy też słowa, które do języka rosyjskiego trafiły za pośrednictwem innych języków.
Na ziemiach ruskich, a potem rosyjskich zapożyczenia z języków turkijskich pojawiały się falami. Najstarsze z nich zanotowano jeszcze w okresie prasłowiańskim (jego koniec to VI-VII wiek, kiedy to doszło do rozpadu wspólnoty prasłowiańskiej na poszczególne grupy). Kolejna fala zapożyczeń pojawiła się przed najazdami mongolskimi w okresie Rusi Kijowskiej (IX-XIII wiek), następna w okresie podboju Rusi przez Mongołów (XIII-XIV); widoczny jest również wpływ tych języków w okresie od XVI do XVIII wieku.
Mnie osobiście zainteresowało słowo „koń”, które po rosyjsku brzmi лощадь i również jest ww. zapożyczeniem, które w XII wieku rozpoczęło rywalizację z rodzimym słowem конь.
Historia zapożyczeń z języków turkijskich jest dość obszerna, zainteresowanym polecam krótki wykaz takich słów (są tam również przykłady w języku polskim).
A poniżej kilka wybranych przykładów z tego bogatego zbioru:
Jeżeli macie jakieś uwagi dotyczące tego typu wpisów lub macie pomysły na podobny cykl, podzielcie się tym w komentarzach. Zachęcam też do lektury pozostałych tekstów z cyklu „10 zapożyczeń” 😉
Inne wpisy z cyklu 10 zapożyczeń:
