Przekazywanie wiedzy i doświadczeń poprzez tworzenie narracji w dłuższej lub krótszej formie jest metodą utrwalania ludzkich doświadczeń stosowaną od wieków. Nic więc dziwnego, że storytelling jako technika jest wykorzystywany w socjologii czy marketingu, aby lepiej rozumieć potrzeby grup  ludzi, do których kierujemy różne komunikaty. Aż się prosi, żeby skorzystać z tej metody w nauce języka obcego i ćwiczyć umiejętność poprawnego tworzenia wypowiedzi.

.

Warto przeczytać tekst Pawła Tkaczyka o storytellingu w marketingu, żeby lepiej poznać metodę, o której jest dzisiejszy wpis. Oczywiście, w tym przypadku nie interesuje nas tworzenie narracji mających na celu sprzedanie produktu, ale warto zapoznać się z tymi technikami, które sprawią, że nasza historia będzie ciekawa. Dzięki temu będziemy ćwiczyć nie tylko znajomość języka, ale i poprawne tworzenie opowieści pod względem konstrukcyjnym.

.

Dlaczego warto opowiadać historie w języku obcym? Kiedy chodziłam do szkoły, zajęcia z różnych języków obcych, których się uczyłam, łączyła jedna wspólna cecha. Często prowadzący, aby nas zachęcić do mówienia, pytali na początku zajęć „co ostatnio robiliście?”, „jaki film ostatnio oglądaliście”, „czym się zajmujecie” etc. Pamiętam, że zawsze chciałam odpowiedzieć zgodnie z prawdą i siliłam się na wierne odtwarzanie minionych czynności i wydarzeń, co językowo sprowadzało się do nudnej historyjki w stylu „siedziałam w domu i się uczyłam”. Odpowiedzi często były do siebie podobne, niektórzy skąpo odpowiadali, że „spędzili dzień podobnie jak koleżanka” i często tak mniej więcej wyglądała próba „rozgadania nas”.

Dopiero na lektoracie języka rosyjskiego podczas studiów (nie pamiętam niestety, na którym to było roku), podejście się zmieniło. Jedna z lektorek próbowała nas przekonać, że nie ważne, o czym mówimy, tylko JAK MÓWIMY. W końcu chodzi o zwykłe ćwiczenie językowe, które trudno zestawiać ze świadomym działaniem, kiedy chcemy kogoś okłamać czy oszukać. Nie każdemu, w tym mnie, było łatwo szybko się przestawić na inny rodzaj myślenia, ale mistrzem w tym był nasz kolega z grupy, któremu świetnie wychodziły takie historyjki. W dodatku były humorystyczne, co pozytywnie wpływało na atmosferę w grupie.

Teraz wiem, że taka metoda uczenia się jest bardzo skuteczna. Jeżeli trochę puścimy wodze fantazji, mamy szanse przede wszystkim poćwiczyć inne słownictwo i konstrukcje gramatyczne, z których pewnie byśmy nie skorzystali, opowiadając typową historię. Oczywiście, storytellingu nie należy traktować jako jedynej techniki, którą stosujemy, bo są na przykład ćwiczenia, które wymagają udzielenia odpowiedzi przedstawiającej konkretne fakty. Warto jednak włączyć ją do ćwiczeń językowych.

Załączam grafikę – możecie ją wydrukować i pociąć na kawałki, stworzyć swoją wersję etc. Ideą jest, abyście stworzyli własną historię, przyjmując za punkt wyjścia pierwsze zdania. A potem, najlepiej bez przygotowania, spróbowali coś opowiedzieć (oczywiście, po rosyjsku).

Co ważne, w tego typu ćwiczeniu korzystacie ze słownictwa, które znacie, więc łatwiej pokonać opory przed mówieniem w języku obcym (bo na przykład nie znamy słówka, które jest wymagane w ćwiczeniu). 😉

.